de hersenspinsels van Peter Goelen…
persoonlijk
Structuren
04 mei
De website van House of Goelen, waar dit blog een deel van uitmaakt, wordt al sinds het begin gehost bij Webreus, een Nederlandse provider. Laat ik het voor het gemak een no-nonsense provider noemen: goedkoop, maar daardoor ook niet een overdaad aan mogelijkheden. Een eerder beperkte UI om de website op te zetten, beperkte mogelijkheden voor apps of plugins, maar wel betrouwbaar: je weet waar je aan toe bent, en wat ze aanbieden werkt.
Voor een website waar niet veel op gebeurt is dit zonder meer prima, je “parkeert” je site er, eventueel in afwachting van iets anders of beters.
Die site zit er goed, laat maar gewoon zijn.
Bovenstaande vaststelling maakte ook dat ik betrekkelijk weinig aandacht besteedde aan het blog van de site. Dat draait weliswaar op een platform wat best wel gepersonaliseerd kan worden , nl. WordPress, maar was in mijn geval eerder weinig personaliseerbaar, aangezien er bv. een oudere versie van PHP op de server draaide, waar ik dan – zie eerste paragraaf – zelf weinig aan kon veranderen.
Leuk was dan ook de mail die ik onlangs kreeg, met de melding dat mijn site gemigreerd zou worden naar een nieuwe server, met een nieuw hosting-platform!
Recente versie van PHP was onmiddellijk geïnstalleerd, en daardoor kon ook een nieuwe versie van WordPress zelf geïnstalleerd worden.
Eindelijk werken met blokken!
Dit alles maakt dat ik nu over best wat meer mogelijkheden beschik voor dit blog. En dus waarschijnlijk ook wel weer wat meer content zal gaan verzorgen 🙂
Dokter van der Ploeg
22 sep
En dit is dan ook één van die jeugdherinneringen, waar dan plots, op een vreselijke manier, abrupt een einde aan komt… bruutweg tegen de muur lopen; met de neus koudweg op de feiten gedrukt worden…
Goed dan Sjoukje er op een “leuke” manier zelf mee om ging…
Weer een jeugdherinnering… eentje die wat vager wordt, waar de herinnering wat minder sterk wordt… “Het is kwart over acht… Geweest!” het ga je goed, Dokter!
Why I am reading “Building a family”…
05 sep
And I’ll be writing this in English, where as my blog usually is in my native language, Dutch. I’m doing this as a courtesy to the author of “Building a family“, William Corgan, who uses an email address putting himself with the likes of Ender Wiggin… pretty ironic that he identifies himself with a character created by a – alledgedly – notouriously homophobic writer, Orson Scott Card… yes, I did read “Ender’s game”; liked the movie with Asa Butterfield better though 😉
Seventy Four episodes already; I’m currently reading episode 54… 54 episodes in just 3 days; I’m feeling like Alex and Joey working on their math books… It goes to show how this story captivated me I suppose…
Nifty is a great site, in some twisted way a godsend for a lot of people… I’ve known the site for quite some time and while it is very often a way to “quickly rub one out”, it certainly can be a mesmerising source for more ‘in depth’ reading material… There are certainly a number of stories – or authors – that have given me a certain “buzz”… hard to describe actually what that buzz exactly is… A common thing is the fact that the stories are recognizable… and that is very often geographically, or pertaining to something that happened in my life. In one word: life like. I absolutely liked – and these are just 2 examples – “Double Trouble“, and “Drummer Boy“. An author I really would like to mention here – and I did write a previous entry about him – is Ganymede! He had me reading several chapters into the night at once!
I’ve been to Springfield (I’m a Civil War buff, so a visit to Springfield goes without saying… Lincoln, remember), and although I’ve not visited New Berlin, it’s close enough! The fact that “Building a family” uses real locations (the pizza place among others) makes it all the more interesting.
But actually… You want to know the real reason I’m reading this story? I wish I was Max! Not for being a famous author with 4 bestseller books, but for having a wonderful family like he has! Lovely story!
Een omen dat niet uitkomt?
04 feb
Een paar weken geleden vertelde ik over een onbehaaglijk gevoel dat ik overhield aan een bezoek van Stan. Een gevoel van onbehagen dat voortvloeide uit de onzekerheid die rond heel het gebeuren zweefde. Een onzekerheid die, door het feit dat ik nog altijd een zekere genegenheid koester voor Stan, door mezelf gecreëerd was. Had ik niet onbezonnen gereageerd op zijn vraag? Hield hij zijn beloftes? Het leek niet die kant op te gaan…
“Foreboding”, of toch maar “Auspice”? (nadelig of voordelig voorteken?)
Die onzekerheid knaagt nog steeds, ondanks het feit dat ik morgen bezoek krijg van Stan. Hij heeft verlof genomen, en zal een groot deel van de dag met mij doorbrengen… Daar kijk ik zeker naar uit, want – zoals ik al zei – ik heb nog steeds een boontje voor de jongeheer.
Het kereltje uit de foto hiernaast (genomen op 3 november 2004 als de timestamp correct is), is ondertussen een hele kerel geworden. Als hij de aangename inborst van 2004 terug heeft – of krijgt – komt alles in orde 🙂
Voorbereiden maar…
04 feb
Hier stond tot zoëven een oven… Toen zo’n 10 jaar geleden mijn nieuwe keuken geïnstalleerd werd, was die ook voorzien van een oven. Geen heel bijzonder toestel, het bakte en grilde, en deed dat overigens naar tevredenheid 🙂
Er komt echter ook sleet op zo’n toestel; zeker als het frequent gebruikt wordt. Het aantal pizza’s dat het inwendige van die oven gezien heeft is zelfs niet voor te stellen. Lookbroodjes met mozzarella was nog zo’n klassieker.
Dat ik regelmatig volk over de vloer had dat een ongelooflijke eetlust in bovenstaande gerechten had, zal zeker ertoe bijgedragen hebben dat er geleidelijk aan wat mankementen aan het toestel kwamen. Uiteindelijk drong zich de beslissing op om een nieuwe oven te overwegen.
En die komen ze dus morgen plaatsen! Een wat gesofistikeerder model, met onder andere – en daar ben ik wel benieuwd naar – pyrolyse reiniging. De oven die als het ware zichzelf reinigt (mits er een flinke hoeveelheid energie in te steken; het toestel wordt een uur lang verwarmd tot 500° Celcius), en alle vet en aangekoekt voedsel letterlijk tot stof en as herleid. Laat maar komen 🙂
Omen
14 jan
omen
(het; o; meervoud: omina)
voorteken
(bron: vandale.be)
Zou ik me aan een voorspelling wagen? Allez vooruit, hier gaan we:
Eind februari, begin maart 2018 wordt ik om 500 € gevraagd
Voilà, simpel toch?
Waarom die voorspelling? Wel, da’s een heel verhaal…
Ongeveer 2 en een half jaar geleden (in mei 2015 om precies te zijn) werd alle contact tussen mezelf en Stan verbroken; dat was zijn keuze, maar er werd door mij wel een duwtje aan gegeven… het was op dat moment vooral belangrijk dat het zijn keuze was; pogingen van mijnentwege om bepaald gedragingen te veranderen waren op niets uitgedraaid, en die gedragingen hadden zich opgestapeld tot een niveau waarin ik me niet meer op mijn gemak voelde in mijn eigen huis. De teugels hier werden sowieso niet al te strak gehouden, maar dan heb je dat spreekwoord in verband met een vinger en een arm, en het begon een beetje de spuigaten uit te lopen…
spreekwoordelijke druppel was eigenlijk iets wat in de living gebeurde; notabene een plaats waar er een – zichtbare! – bewakingscamera hangt; waar men zich toch een beetje té goed op zijn gemak begon te voelen:
If push comes to shove… enzovoort, en uiteindelijk werd het contact tussen ons verbroken.
Fast forward naar 25 december 2017, en ik krijg via Whatsapp opeens Kerst/nieuwsjaarswensen, waar ik neutraal op antwoord. Verder naar zaterdag 6 januari 2018, en ik krijg telefoon met de vraag of hij mag langs komen; dat hij in de problemen zit…
De redenen en achtergronden doen er niet toe, maar de essentie komt hier op neer: door domme beslissingen moest 4000 € terugbetaald worden (aan iemand die niet zuiver op de graat is en in de illegaliteit opereert), waarvan er al 3000 € betaald was, en nu de rest opgeeist werd; een rest die Stan niet had/heeft. Toezegging was bekomen om deze som nog op te splitsen in 2 schijven: de laatste te betalen in maart 2018.
De meeste mensen zullen zeggen dat ik een goedgelovige onnozelaar ben, en waarschijnlijk hebben ze daarin gelijk. Wat mijn logica ook geweest is; ik heb 500 € voorgeschoten. Voor de laatste schijf zou hij met zijn loon enzoverder zelf kunnen instaan… Afspraak werd gemaakt dat ik in augustus mijn geld terug zal krijgen.
Een andere afspraak was om de banden terug wat aan te halen, en één of twee keer per week weer eens langs te komen. Daar is tot op heden, buiten een paar sms’jes, echter nog niet veel van in huis gekomen. Misschien wel een – te verwachten – omen…